Άμον το πόι σ’ έμορφον

Σον παρχάρ’ επέμ’ναμε,
εγώ κι εσύ εντάμαν
Εθέλ’ναμε σο μέρωμαν
να ’φτάμε έναν τάμαν

’Τραγώδεσα, ’τραγώδεσα,
κορτσόπο μ’, τραγωδώ σε
Άμον το πόι σ’ τ’ έμορφον,
ατόσον αγαπώ σε!

Ποίος ήλιος εγνώρτσε σε
κι εφώταξε τον τόπον;
Εποίκε τ’ άνθι͜α να τερούν
εσέναν, τρυγονόπο μ’

’Τραγώδεσα, ’τραγώδεσα,
κορτσόπο μ’, τραγωδώ σε
Άμον το πόι σ’ τ’ έμορφον,
ατόσον αγαπώ σε!

Ας σον παρχάρ’ θα παίρ’ ατα,
τα άνθι͜α έναν - έναν
Θα θέκ’ ατα σο καρδόπο σ’
να ’ίν’νταν μυρωμένα

’Τραγώδεσα, ’τραγώδεσα,
κορτσόπο μ’, τραγωδώ σε
Άμον το πόι σ’ τ’ έμορφον,
ατόσον αγαπώ σε!