Εγώ είμαι τη σεβντάς ο γιον

Εγώ είμαι τη σεβντάς ο γιον
και τη εγάπ’ς τ’ εγγόνι
και σα καρδοπονέματα
είμαι το γιατρικόν -ι

Φαρμάκ’ κι ας έν’ το σεβνταλούκ’
πίνω με το ποτήρι
Τα έμορφα τα κορτσόπα
ευτάνε με γεσίρι

Το γιατρικόν μη δί’τε με -ν
αφήστεν τα γεράδες
Σεβντά πάντα να χ̌αίρουμαι
κι ας ’ίνουμαι παρτσ̌άδες

Φαρμάκ’ κι ας έν’ το σεβνταλούκ’
πίνω με το ποτήρι
Τα έμορφα τα κορτσόπα
ευτάνε με γεσίρι

Χαρεντερίζω κορτσόπα
γνεφίζω μερακλήδες
Αν θέλω σύρω σεβνταλούκ’
κι αν θέλω γεραλήδες

Φαρμάκ’ κι ας έν’ το σεβνταλούκ’
πίνω με το ποτήρι
Τα έμορφα τα κορτσόπα
ευτάνε με γεσίρι

Αν ταγιανί͜εις σο άψιμον,
την καρδία σ’ ερώτα
Μ’ ευτάει παραπονέματα
όντες κρούγω την πόρτα

Φαρμάκ’ κι ας έν’ το σεβνταλούκ’
πίνω με το ποτήρι
Τα έμορφα τα κορτσόπα
ευτάνε με γεσίρι