Κλαίει, πουλί μ’, το καρδόπο μ’

Εγάπη σ’ έν’ τριαντάφυλλον
άνοιξην ντο ανθίζει
Αχαντι͜άζ’ το καρδόπο μου
το ψ̌όπο μ’ τυρα̤ννίζει

Κλαίει, πουλί μ’, το καρδόπο μ’
και βαριαναστενάζει
Χωρίς εσέν η άνοιξη,
μοθόπωρος ομοι͜άζει

Κάρφα μαχ̌αίρ’ σο καρδόπο μ’
σύρον κι έπαρ’ το αίμα μ’
Τη σεβντάν ντ’ έχω για τ’ εσέν
να μ’ εβγάλτς ατο ψέμαν

Εσύ είσαι το μυστικό μ’
το κρυφόν η εγάπη μ’
Χαρεντερί͜εις το καρδόπο μ’
όντες είσαι σο γιάνι μ’