Έτονε μαύρον ημέρα

Έτονε τ’ Απρίλ’ ημέρα,
’φώταξεν ο ήλ’ τη γην
Είδα σε, αρνί μ’, σην αύλι͜α σ’,
έγκα σε απέσ’ σην ψ̌η μ’

’Μάραντα και τσ̌ιτσ̌ακόπα
γιαβρόπο μ’, ολόερα σ’
Έμορφα ασ’ όλι͜α, ψ̌ήκα μ’,
έσανε τ’ ομματόπα σ’

Έτονε μαύρον ημέρα,
θάλασσα εφούμιξεν
Ο ουρανόν, μικρόν αρνόπο μ’,
τα λίβι͜α ετσούμιξεν

Άμον τον αετόν, μικρίκο μ’,
σον Θεόν επέταξες
και με την αροθυμία σ’
το καρδόπο μ’ έκαψες