Ετσ̌όκεψεν η δείσα

Όσον θέλτς, ήλε μ’, φώταξον
εγώ τιδέν ’κ’ ελέπω
Εχάσα το σαρίν τ’ αρνί μ’
κι απέσ’ ι-μ’ τιδέν ’κ’ έχω

Ετσ̌όκεψεν η δείσα,
όλια σκοτία πίσσα
Χ̌ίλ’ ήλ’ ν’ ετοπλαεύκουσαν
ατείν’ πα ’κ’ εκανείσαν

Αραεύω σον ουρανόν
άστρον να έχ̌’ τη χράν ατ’ς
Κι ας σο σινίν του φέγγονος
να ελέπω την εσ̌κιάν ατ’ς

Ετσ̌όκεψεν η δείσα,
όλια σκοτία πίσσα
Χ̌ίλ’ ήλ’ ν’ ετοπλαεύκουσαν
ατείν’ πα ’κ’ εκανείσαν

Σον ουρανόν πέραν-περού
καθρέφτεν όλ’ απλώστεν
Λάχ̌’ κάπου καικά πλάσ̌κεται
και σαεύω εκλώστεν

Ετσ̌όκεψεν η δείσα,
όλια σκοτία πίσσα
Χ̌ίλ’ ήλ’ ν’ ετοπλαεύκουσαν
ατείν’ πα ’κ’ εκανείσαν

Ανάθεμα σε, ουρανέ
τ’ άστρα σ’ εένταν τόζι͜α
Ερρούξαν κι εκαπάτεψαν
τ’ ομματόπα σ’ τα πόζι͜α

Ετσ̌όκεψεν η δείσα,
όλια σκοτία πίσσα
Χ̌ίλ’ ήλ’ ν’ ετοπλαεύκουσαν
ατείν’ πάλ’ ’κ’ εκανείσαν