Ζωή, ντ’ άγνον το δίκαιο σ’;

Ντό κρού’ς καρδία μ’ εύκαιρα
εστά και ντό φοβάσαι;
Τίναν σον κόσμον αναμέντς
ποίος έν’ π’ αγαπά σε;

Ζωή, ντ’ άγνον το δίκαιο σ’;
’Κ’ εγνώρτσα ’το καμίαν!
Αλλού εδώκες την χαράν
κι εμέν την τυραννίαν

Ση γούλα μ’ το παράπονο μ’
κορδύλ’ κόφτ’ την ανάσα μ’
Πουθέν ’κ’ εύρα εγώ χαράν
κι ατέναν που εχάσα

Ζωή, ντ’ άγνον το δίκαιο σ’;
’Κ’ εγνώρτσα ’το καμίαν!
Αλλού εδώκες την χαράν
κι εμέν την τυραννίαν

Ξένος σοι ξέντς αναμεσά,
κανείς σο γιάνι μ’ ’κ’ έτον
κι ατέν πα που εγάπεσα
ξερόφυλλον εγέντον

Ζωή, ντ’ άγνον το δίκαιο σ’;
’Κ’ εγνώρτσα ’το καμίαν!
Αλλού εδώκες την χαράν
κι εμέν την τυραννίαν