Αρνί μ’, μη σιρινεύκεσαι

Αρνί μ’, μη σιρινεύκεσαι
μη κλαις και μη φοάσαι
Πάντα θα έν’ τ’ εγκαλιόπο μ’
φωλέα να κοιμάσαι

Έλα, έπαρ’ τρυγόνα μου
ας σο ταμάρι μ’ αίμαν
Θα ελέπ’ς ντο έν’ το καρδόπο μ’
με την καρδία σ’ έναν

Τ’ εμόν εγάπην για τ’ εσέν
’κ’ έχ̌’ άκρας να τελείται
και τ’ ουρανού τ’ απέραντον
έμπρι͜α τ’ς πα ’κι κανείται

Γλυκολαλείς άμον πουλίν
σου μεσανύχτ’ την τούλαν
Η λάλι͜α σ’ αποκορδυλι͜άζ’
το κορδύλ’ ας ση γούλα μ’