Τρυγόνα μ’, σ’ αποδούλιγμαν

Τρυγόνα μ’, σ’ αποδούλιγμαν
έρχουμαι βοηθώ σε
Κρατώ το ζον κι εσύ αλμέ͜εις,
κλίσκουμαι κα’ φιλώ σε

Τερώ σε απέσ’ σον πρόσωπον,
τ’ ομμάτι͜α σ’ τσ̌αρτιλίζ’νε
Καλοτερώ απέσ’ σο βόλ’,
ας ση σεβντι͜άν υλίζ’νε

Επάχ̌υνες, εφάρδυνες,
εγ̆έσ’νε άμον πατρόνα
Έκαψες το καρδόπο μου,
έπαρ’ μαχ̌αίρ’ κι ακόνα

Έμορφος είσαι -ν-, έμορφος,
τιδέν ’κ’ έχω να λέω!
Εγώ πα παλληκάρ’ είμαι,
το καρδόπο σ’ θα καίω