Κόκκινον φιστάν’

Όντες έρχουμαι σουμά σ’
πουλί μ’, τιδέν ’κ’ εγροικάς
Κάεται αποπέσ’ το ψ̌όπο μ’
για τ’ εσέν αγγελουδόπο μ’

Κόκκινον φιστάν’
ας σο γόνατον κι απάν’
όντες φορείς, πουλόπο μ’,
πώς να ταγιανίζ’ το ψ̌όπο μ’;

Τ’ ομμάτι͜α μ’ όντες τερείς
ολόερα μ’ ’κ’ έν’ κανείς
Όλια χάν’νταν ας σο γιάνι μ’
άψιμον πιάν’ τ’ απάν’ ι-μ’

Κόκκινον φιστάν’
ας σο γόνατον κι απάν’
όντες φορείς, πουλόπο μ’,
πώς να ταγιανίζ’ το ψ̌όπο μ’;

Ευωδία σ’ σκουντουλίζ’
μανουσ̌άκ’ όντες ανθίζ’
Κλίσκουμαι μυρίζω σε,
γιαβρί μ’, ποδεδίζω σε!

Κόκκινον φιστάν’
ας σο γόνατον κι απάν’
όντες φορείς, πουλόπο μ’,
πώς να ταγιανίζ’ το ψ̌όπο μ’;

Κόκκινον φιστάν’
ας σο γόνατον κι απάν’
άμε φόρεσον, πουλόπο μ’,
κι έλα έμπα σ’ εγκαλιόπο μ’