Έμορφον έν’ η ζωή

Θάλασσα ντο φουρτουνι͜άζ’
με τα τέρτι͜α η ζωή,
’Κχ̌ύσον έναν δράμ’ χαράν
να λιμανλαεύ’ η ψ̌η

Ποίος έν’ ατός πη λέει
«έμορφον ’κ’ έν’ η ζωή»;
Καμίαν ’κ’ εγάπεσεν
’δέν ’κ’ εγροίκ’σε απέσ’ σην ψ̌ην

Κι όντες χάται τ’ ήλ’ το φως
κι ουρανόν πάντα λιβών’,
Μ’ έναν χαμογέλαμαν
νύχταν να έν’ θα μερών’

Ποίος έν’ ατός πη λέει
«έμορφον ’κ’ έν’ η ζωή»;
Καμίαν ’κ’ εγάπεσεν
’δέν ’κ’ εγροίκ’σε απέσ’ σην ψ̌ην

Εθάρρεσες η ζωή
δα̤κρόπα έν’ μαναχόν,
Την καρδι͜ά σ’ το γεραλίν
έναν εγκάλιαν λαρών’

Ποίος έν’ ατός πη λέει
«έμορφον ’κ’ έν’ η ζωή»;
Καμίαν ’κ’ εγάπεσεν
’δέν ’κ’ εγροίκ’σε απέσ’ σην ψ̌ην