Αγαπώ ντο αγαπάς

Άνοιξης, εσύ τσ̌ιτσ̌άκ’
τη σεβτάς ι-μ’ μανουσ̌άκ’
Έκλεψες το καρδόπο μ’
επέρες τ’ ακιλόπο μ’

Λύουμαι -ν- ας ση σεβντά σ’
κι εσύ ευτάς πως ’κ’ εγροικάς
Με τα τσ̌αλίμι͜α τ’ εσά
η εγάπ’ καρδοπονά

Αγαπώ ντο αγαπάς
χ̌αίρουμαι με τη χαρά σ’
Η καρδία μ’ κρούει, πουλί μ’,
μαναχόν για τη σεβντά σ’

Η σεβντά τ’ εμέτερον
θάμαν ας σον ουρανόν
Παλαλούνταν κι οι αγγέλ’
τα φιλέματα σ’ σ̌εκέρ’

Τη σεβντάς ι-μ’ μυστικόν
τη καρδι͜άς ι-μ’ το κρυφόν
Τ’ ομμάτι͜α σ’ όντες τερώ
εθαρρώ, πουλί μ’, πετώ

Αγαπώ ντο αγαπάς
χ̌αίρουμαι με τη χαρά σ’
Η καρδία μ’ κρούει, πουλί μ’,
μαναχόν για τη σεβντά σ’

’Ποίκες με παραμιλώ
να κοιμούμαι ’κ’ επορώ
Νέ φαΐν και νέ νερόν
θ’ αποθάνω εθαρρώ

Θ’ αποθάνω ας ση σεβντά σ’
τον Θεό σ’ αν αγαπάς
τον Θεό σ’ αν αγαπάς
χάσον, ψ̌η μ’, τα παλαλά σ’

Αγαπώ ντο αγαπάς
χ̌αίρουμαι με τη χαρά σ’
Η καρδία μ’ κρούει, πουλί μ’,
μαναχόν για τη σεβντά σ’

Αγαπώ ντο αγαπάς
χ̌αίρουμαι με τη χαρά σ’
Η καρδία μ’ κρούει, πουλί μ’,
μαναχόν για τη σεβντά σ’