Τα κορτσόπα έταν πολλά

Όπα, όπα, όπα -λα
τα κορτσόπα έταν πολλά
Όλα ’σέβαν σον χορόν,
θα παίρ’νε την ψ̌ην / τ’ αχούλ’ τ’ εμόν

Έναν έν’ μελαχρινόν,
πώς θα ’φτάγ’ ατο τ’ εμόν;
Εγώ ποδεδίζ’ ατο,
φιλώ και τσ̌ουρμουλίζ’ ατο

Η καρδι͜ά μ’ βρουλίεται
για τ’ ατέν θα σ̌κίεται
και ’κι θα κολλίεται

Όλα ’σέβαν ση σειράν
και χορεύ’νε αποκουράν
Όλα ’σέβαν ση τιζά̤ν
όι! νασάν εμέν, νασάν

Έναν έν’ μελαχρινόν,
πώς θα ’φτάγ’ ατο τ’ εμόν;
Εγώ ποδεδίζ’ ατο,
φιλώ και τσουρμουλίζ’ ατο

Η καρδι͜ά μ’ βρουλίεται
για τ’ ατέν θα σ̌κίεται
και ’κι θα κολλίεται

Παίξον, λύρα μ’, τον σκοπό σ’
Παίξον, τρώγω τον Θεό σ’!
Παίξον τίκια και ομάλι͜α
δος φωτίαν σα ποδάρι͜α

Έναν έν’ μελαχρινόν,
πώς θα ’φτάγ’ ατο τ’ εμόν;
Εγώ ποδεδίζ’ ατο,
φιλώ και τσ̌ουρμουλίζ’ ατο