Πατέρα, μάνα

Τη μάναν ατ’ που ’κι πονεί
και ’κι τιμά τον κύρ’ν ατ’
Ατός καμίαν ’κι θα ελέπ’
ευλοΐα σ’ οσπίτ’ν ατ’

Πατέρα, μάνα για τ’ εσάς
λόγια ’κ’ έχω να κρίνω
Έναν ποτήρ’ γλυκύν κρασίν
σην υείαν εσουν πίνω

Τη μάναν τέρ’ σον πρόσωπον,
τον κύρ’ απέσ’ σ’ ομμάτι͜α
Ατείν’ για τ’ εσέν ’ίν’ντανε
χ̌ίλια δύο κομμάτι͜α

Πατέρα, μάνα για τ’ εσάς
λόγια ’κ’ έχω να κρίνω
Έναν ποτήρ’ γλυκύν κρασίν
σην υείαν εσουν πίνω

Ατείν’ εμάς ετράνυναν,
τρανύν’νε και τ’ εγγόνι͜α
Ατείν’ πάντα διπλά πονούν,
διπλά σύρ’νε τα πόνια

Πατέρα, μάνα για τ’ εσάς
λόγια ’κ’ έχω να κρίνω
Έναν ποτήρ’ γλυκύν κρασίν
σην υείαν εσουν πίνω