Ευκαιρώθεν το κιφάλι μ’

Ευκαιρώθεν το κιφάλι μ’
και -ν- εφάνθεν το πετσί μ’
Στέρεα - στέρεα η καρδία μ’
θα ευκαιρών’ ατέν την ψ̌η μ’

Η ζωή πολλά μικρόν έν’
έρ’ται και αμὰν δι͜αβαίν’
Ους ν’ ανοί͜εις τ’ έναν την πόρταν
σ’ άλλ’ ο Χάρον αναμέν’

Άμον ντ’ έλεγα ’το έτον
και οπίσ’ ’κι κλώσ̌κεται
Το σαράκ’ ντο έχω απέσ’ ι-μ’
ας σο αίμαν βόσ̌κεται

Η ζωή πολλά μικρόν έν’
έρ’ται και αμὰν δι͜αβαίν’
Ους ν’ ανοί͜εις τ’ έναν την πόρταν
σ’ άλλ’ ο Χάρον αναμέν’

Έρθα, είδα και θα πάω,
τη ζωή μ’ ’κ’ εχόρτασα
δανεικό έτον το ψ̌όπο μ’
τσ̌ιπ ολίγα ’πρόφτασα

Η ζωή πολλά μικρόν έν’
έρ’ται και αμὰν δι͜αβαίν’
Ους ν’ ανοί͜εις τ’ έναν την πόρταν
σ’ άλλ’ ο Χάρον αναμέν’