Φαρμακωμένον ψ̌όπον

Ξενιτεμένος, μαναχός
σο τσ̌όλ’ την ξενιτείαν
Εφέκα μάνα κι αδέλφι͜α
μ’ έναν βαρύν καρδίαν

Πουλόπο μ’, παίξον κεμεντζ̌έν
ατό έν’ η παρέα σ’,
ο φίλος ι-σ’ και αδελφός
ασ’ όλια τα μερέας

Μάνα, ποίσον υπομονήν
ολίγον καιρόν κι άλλο
Θα κλώσκουμαι να ελέπω σε,
το ψ̌όπο σ’ να ευτάγω

Πουλόπο μ’, παίξον κεμεντζ̌έν
ατό έν’ η παρέα σ’,
ο φίλος ι-σ’ και αδελφός
ασ’ όλια τα μερέας

Θεέ μ’, δος μα υπομονήν,
δος μα παρηγορίαν
τη ξενιτείας τον καημόν
να ’βγάλω ας σην καρδία μ’

Πουλόπο μ’, παίξον κεμεντζ̌έν
ατό έν’ η παρέα σ’,
ο φίλος ι-σ’ και αδελφός
ασ’ όλια τα μερέας

Ξενιτεμένος, μαναχός,
φαρμακώμενον ψ̌όπον
Μάνα, κανείς ’κ’ εδώκε με
έναν ποτήρ’ νερόπον

Πουλόπο μ’, παίξον κεμεντζ̌έν
ατό έν’ η παρέα σ’,
ο φίλος ι-σ’ και αδελφός
ασ’ όλια τα μερέας

Πουλόπο μ’, παίξον κεμεντζ̌έν
ατό έν’ η παρέα σ’,
ο φίλος ι-σ’ και αδελφός
ασ’ όλια τα μερέας