Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Μα το τσιγάρον ντο κρατώ, μα τον καπνόν ντο πίνω και μα την καπνοσάκουλα μ’, εγώ εσέν ’κι αφήνω Ν’ αηλί εμέν ντο έπαθα κι άλλα πρέπ’ να παθάνω Το ταπιέτ’ τ’ς απ’ εμπροστά έπρεπε να μαθάνω Θεέ μ’, μ’ αστράφτς και μη βροντάς, κατασπάντς τα λιθάρι͜α Τ’ εμά τα δάκρυ͜α και τσ’ εγάπ’ς ποτίζ’νε τα χορτάρι͜α Εχ̌ι͜όντσεν σα ψηλά ραχ̌ι͜ά, κατήβα σο χωρίον Κανείται αρ’ όσον έπες το νερόπον το κρύον Κανείται κι όσον ντο έπες το νερόπον το κρύον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| εμά | δικά μου | ||
| εμπροστά | μπροστά, πρωτύτερα | ||
| έπες | ήπιες | ||
| εχ̌ι͜όντσεν | χιόνισε | ||
| κανείται | είναι αρκετό, επαρκεί για κτ | ἱκανόω | |
| κατασπάντς | κατασπάζεις | ||
| κατήβα | (προστ.) κατέβα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λιθάρι͜α | λιθάρια, πέτρες | ||
| μαθάνω | μαθαίνω | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νερόπον | νεράκι | ||
| παθάνω | παθαίνω | ||
| ποτίζ’νε | ποτίζουν, δίνουν σε κπ να πιει | ||
| πρέπ’ | ταιριάζει/ω | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| ταπιέτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| εμά | δικά μου | ||
| εμπροστά | μπροστά, πρωτύτερα | ||
| έπες | ήπιες | ||
| εχ̌ι͜όντσεν | χιόνισε | ||
| κανείται | είναι αρκετό, επαρκεί για κτ | ἱκανόω | |
| κατασπάντς | κατασπάζεις | ||
| κατήβα | (προστ.) κατέβα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λιθάρι͜α | λιθάρια, πέτρες | ||
| μαθάνω | μαθαίνω | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νερόπον | νεράκι | ||
| παθάνω | παθαίνω | ||
| ποτίζ’νε | ποτίζουν, δίνουν σε κπ να πιει | ||
| πρέπ’ | ταιριάζει/ω | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| ταπιέτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 