Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Άλλο ’κ’ εμπαίνω σην περι͜άν και ’κι περιλαεύω Ατού σο περολίθαρον ’κι κάθουμαι κι αλμέω Άλλο ’κι πάω σον παρχάρ’, άλλο ’κι παρχαρεύω Άλλο ’κι λέω και γελώ, άλλο ’κι μασχαρεύω Όντες (θ’) επέγ’νες σον παρχάρ’ εμέν γιατί ’κ’ ελάλ’νες; Καλά ντου ’κ’ έρθα μετ’ εσέν τ’ εμ’σόν την ψ̌η μ’ θ’ εβγάλλ’νες Παρχάρ’ αέρα εφύσεσεν κάποθεν στέρι͜α-στέρι͜α Τρυγόνα μ’, τα φιλέματα σ’ γλυκέα κι άμον μέλια Να ποδεδίζω τον παρχάρ’ με τα ψηλά τ’ ελάτι͜α Ατά εμάς αρ’ έκρυφταν ας ση κοσμί’ τ’ ομμάτι͜α
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αλμέω | αρμέγω | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατού | εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση) | ||
| γλυκέα | (επιρρ.) γλυκά | ||
| εβγάλλ’νες | έβγαζες | ||
| έκρυφταν | έκρυβαν | ||
| ελάλ’νες | έβγαζες λαλιά, καλούσες, αποκαλούσες, προσκαλούσες, οδηγούσες | ||
| ελάτι͜α | έλατα | ||
| εμπαίνω | μπαίνω | ||
| εμ’σόν | μισό/ή | ||
| επέγ’νες | πήγαινες | ||
| έρθα | ήρθα | ||
| εφύσεσεν | φύσηξε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάποθεν | από κάπου | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κοσμί’ | κόσμου | ||
| μασχαρεύω | αστειεύομαι, διακωμωδώ | maskara/masḫara | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
| ντου | ότι, που, αυτό/ά που | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| όντες | όταν | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| παρχαρεύω | παραθερίζω σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| περι͜άν | ιδιαίτερο μέρος θερινής νομής όπου αρμέγουν τα ζώα | ||
| περιλαεύω | αρμέγω τα ζώα | ||
| περολίθαρον | πέτρα ή σκαμνί όπου κάθονται να αρμέξουν τα ζώα | ||
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| στέρι͜α | ακλόνητα, σταθερά, σιγά, αργά και καθαρά | ||
| στέρι͜α-στέρι͜α | σταθερά, σιγά-σιγά | ||
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| φιλέματα | φιλιά | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αλμέω | αρμέγω | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατού | εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση) | ||
| γλυκέα | (επιρρ.) γλυκά | ||
| εβγάλλ’νες | έβγαζες | ||
| έκρυφταν | έκρυβαν | ||
| ελάλ’νες | έβγαζες λαλιά, καλούσες, αποκαλούσες, προσκαλούσες, οδηγούσες | ||
| ελάτι͜α | έλατα | ||
| εμπαίνω | μπαίνω | ||
| εμ’σόν | μισό/ή | ||
| επέγ’νες | πήγαινες | ||
| έρθα | ήρθα | ||
| εφύσεσεν | φύσηξε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάποθεν | από κάπου | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κοσμί’ | κόσμου | ||
| μασχαρεύω | αστειεύομαι, διακωμωδώ | maskara/masḫara | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
| ντου | ότι, που, αυτό/ά που | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| όντες | όταν | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| παρχαρεύω | παραθερίζω σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| περι͜άν | ιδιαίτερο μέρος θερινής νομής όπου αρμέγουν τα ζώα | ||
| περιλαεύω | αρμέγω τα ζώα | ||
| περολίθαρον | πέτρα ή σκαμνί όπου κάθονται να αρμέξουν τα ζώα | ||
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| στέρι͜α | ακλόνητα, σταθερά, σιγά, αργά και καθαρά | ||
| στέρι͜α-στέρι͜α | σταθερά, σιγά-σιγά | ||
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| φιλέματα | φιλιά | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 