Ανάθεμα και τα μακρά

Ανάθεμα [γιαβρί μ’] άι! τα μακρά -ι
όθεν ’κι πάει λαλία, [νέι/γιαρ]
[Άμαν τα γιαβρί μ’!]
Τ’ ομμάτι͜α μ’ εσκοτείνεψαν
[γιαβρί μ’, πουλί μ’,]
ας σην αροθυμίαν, [νέι]
[Άμαν τα γιαβρί μ’!]

Κρύα νερά του παρχαρί’, [πουλί μ’]
πού τρέχ̌ετεν και πάτε; [νέι]
[Άμαν τα γιαβρί μ’!]
Αν ’λέπετεν τ’ αρνόπο μου
[γιαβρί μ’, πουλί μ’]
επάρ’τε το και ελάτε, [νέι]
[Άμαν τα γιάβρι μ’!]

Ήλιε μ’, όντες θα βασιλεύ’ς
[γιαβρί μ’, πουλί μ’]
θα δίγω σε ένα γράμμαν [νέι]
[Άμαν τα γιαβρί μ’!]
Το πρωί αναμένω σε
[γιαβρί μ’, πουλί μ’]
με τ’ αρνόπο μ’ εντάμαν, [νέι]
[Άμαν τα γιαβρί μ’!]