Αν θα φεύω σα μακρά

Αν θα φεύω σα μακρά, [σα μακρά]
ατσ̌ά θα κρατείς σεβντά; [σα μακρά]
Κι αν κλώσκουμαι αργώς, πουλίκα μ’, ντό θα λες; [ντό θα λες;]
Θα χ̌αίρεται το καρδόπο σ’ γιά θα κλαις; [γιά θα κλαις;]

Όντες κρού’ς σο νου μ’ εσύ [νε κουτσ̌ή!]
φτιλακίζ’ τ’ εμόν η ψ̌η [νε κουτσ̌ή!]
Αν θα λες με πως εμέναν αγαπάς [αγαπάς]
Θα ευρήκ’ς με σ’ έναν ώρα εμπροστά σ’ [εμπροστά σ’]

Η καρδία μ’ πάντα κλαίει [όλιον κλαίει]
σε καν’νάν τιδέν ’κι λέει [κι όλιον κλαίει]
Πώς να ζω χωρίς εσέναν, πέει με πώς; [πέει με πώς;]
Πώς θα λάσκουμαι σα ξένα μαναχός; [μαναχός]

Την καρδία μ’ ξάι ’κι τσ̌ί͜εις [ξάι ’κι τσ̌ί͜εις]
και χαπάρ’ άλλο ’κι δί’ς [ξάι ’κι δί’ς]
Ας σου έφυγα κι επέμ’να σα μακρά [σα μακρά]
ποίος για τ’ εμόν το χάλι ερωτά; [ερωτά]