Ψιλίκος άγγελος

Δύο λίβι͜α ’κατήβανε
και -ν- εστάθαν σο καρδόπο μ’ [ντο θα ’ίνουμαι;]
κι απ’ ατά όλιον το μικρόν
με δάκρυ͜α βρέχ̌’ το ψ̌όπο μ’ [ωχ! ν’ αηλί εμέν]

Τη καρδι͜άς ι-μ’ ο ουρανόν
εμαύρυνεν πολλά -ι [ντο θα ’ίνουμαι;]
Τα γιουλτουρούμι͜α ερρούξανε
αστράφτ’, βρέχ̌’ και βροντά -ι  [βάι! ν’ αηλί εμέν]

Έσ’κωσα το κιφαλόπο μ’
ψηλά σον ουρανόν -ι [ντο θα ’ίνουμαι;]
Θεέ μ’, τσ̌ίξον τον άνθρωπο Σ’,
δίωξον το κακόν -ι  [βάι! ν’ αηλί εμέν]

Κι είνας ψιλίκος άγγελος
από μακρά εφάνθεν [ωχ! ν’ αηλί εμέν]
«Η καρδι͜ά σ’ θα καλοκαιρίζ’»
είπε με και -ν- εχάθεν [ντο θα ’ίνουμαι;]