Τίμα, κόρη

-Ντο είχ̌ες, κόρη, κι έργευες;
Ντο είχ̌ες κι εργοπόρ’νες;

-Είχα τον κύρη μ’ τον καλόν
και χωρισίαν ’κ’ είχα
Είχα τη μάνα μ’ την καλήν
και χωρισίαν ’κ’ είχα
Εθέλ’να την ευχ̌ήν ατουν
για τ’ ατό εργοπόρ’να
Είχα και τα καλαδέλφι͜α
ντο ’κ’ έχ’νε χορτασίαν
Τ’ αδέλφι͜α όταν χωρίουνταν,
εικόνες πα δακρύζ’νε
Τα τσ̌ιτσ̌έκια μαραίν’ντανε,
άλλο ’κι σκουντουλίζ’νε

-Τα λόγια σ’, πουλόπο μ’ τογραεύ’νε την καρδία μ’. Εσέν εχώρτσεν ο υιό μ’, σύντροφον ση ζωήν ατ’. Για τ’ εμέν την πεθερά σ’ θα είσαι και νύφε και θεγατέρα. Αποτενί, εσύ θα είσαι οικοδέσποινα σ’ οσπίτι. Καλωσόρισες, πουλόπο μ’! Καλωσόρισες!

♫

Τίμα, κόρη, την πεθερά σ’
ας ση μάνα σ’ καλλίον
Τίμα, κόρη, τον πεθερό σ’
ας σον κύρη σ’ καλλίον

Τίμα, κόρη, τ’ αντραδέλφι͜α σ’
ας σ’ αδέλφι͜α σ’ καλλίον
Τίμα, κόρη, τον άντρα σου
ας ολουνούς καλλίον

Τίμα, κόρη, την πεθερά σ’
να είσαι τιμεμέντσα
Τίμα, κόρη, τον πεθερό σ’
να είσαι αγαπεμέντσα

Τίμα, κόρη, τ’ αντραδέλφι͜α σ’
να είσαι παινεμέντσα
Τίμα, κόρη, τ’ αντραδέλφι͜α σ’
να είσαι χαρεμέντσα