Μάνα

Μάνα, νασάν π’ εγνώρτσε σε
π’ εβύζαξεν το γάλα σ’
Πη έκ’σεν το νανούρισμα σ’
π’ εχάρεν την εγκάλι͜α σ’

Μάνα, ντ’ αγλήγορα γεράς!
Ντο χάνω σε νουνίζω
Ση λέξη «μάνα» λύγουμαι
’κι αντέχω, γονατίζω

Το χ̌έρι σ’ όθεν ακουμπά
τα πόνα̤ όλα φεύ’νε
Τα βάσανα τελείντανε
τα ψ̌ήα γαληνεύ’νε

Μάνα, ντ’ αγλήγορα γεράς!
Ντο χάνω σε νουνίζω
Ση λέξη «μάνα» λύγουμαι
’κι αντέχω, γονατίζω

Τιδέν για τ’ εσέν ’κι κρατείς
τίποτα ’κι κομπών’ -τ- σε
Πώς τα παιδία σ’ θα τρανύντς
θεριεύ’ και δυναμών’ -τ- σε

Μάνα, ντ’ αγλήγορα γεράς!
Ντο χάνω σε νουνίζω
Ση λέξη «μάνα» λύγουμαι
’κι αντέχω, γονατίζω

Μάνα, ντ’ αγλήγορα γεράς!
Ντο χάνω σε νουνίζω
Ση λέξη «μάνα» λύγουμαι
’κι αντέχω, γονατίζω