.
.
Ξενιτεμέντσα Παναΐα

Τραγωδία τη εγάπ’ς

Τραγωδία τη εγάπ’ς
fullscreen
Σ’ ολήμαυρα τ’ ομματόπα σ’
θα βάλω απόψ’ φωτίαν
Άμον ζινίχ̌ι͜α δα̤κρόπα
φωτάζ’νε ση σκοτίαν

Απέσ’ σα μαλλία σ’ πλέξον, ψ̌η μ’
έναν φωλέαν
Να κονεύ’ τ’ εμόν το καρδόπον
απέσ’, στερέα μ’
Έναν τραγωδίαν τη εγάπ’ς
να τραγωδώ σε
και ντο παλαλούμαι για τ’ εσέν
θα λέγω όντες τερώ σε

Σ’ ολήμαυρα τ’ ομματόπα σ’
θα βάλω απόψ’ φωτίαν
Άμον ζινίχ̌ι͜α δα̤κρόπα
φωτάζ’νε ση σκοτίαν

Την βούρα σ’ άνοιξον, αρνί μ’,
την τύχη μ’ ας τυλίζω
και όντες χάμαι και πονώ
το όνομα σ’ κουΐζω

Απέσ’ σα μαλλία σ’ πλέξον, ψ̌η μ’
έναν φωλέαν
Να κονεύ’ τ’ εμόν το καρδόπον
απέσ’, στερέα μ’
Έναν τραγωδίαν τη εγάπ’ς
να τραγωδώ σε
και ντο παλαλούμαι για τ’ εσέν
θα λέγω όντες τερώ σε

 Σ’ ολήμαυρα τ’ ομματόπα σ’
θα βάλω απόψ’ φωτίαν
Άμον ζινίχ̌ι͜α δα̤κρόπα
φωτάζ’νε ση σκοτίαν

Σο όνειρο μ’ ελέπω σε
και λύεται η καρδία μ’
και ο πρόσωπο σ’ ’παρλάεψεν
άμον χαραδοξίαν

Απέσ’ σα μαλλία σ’ πλέξον, ψ̌η μ’
έναν φωλέαν
Να κονεύ’ τ’ εμόν το καρδόπον
απέσ’, στερέα μ’
Έναν τραγωδίαν τη εγάπ’ς
να τραγωδώ σε
και ντο παλαλούμαι για τ’ εσέν
θα λέγω όντες τερώ σε

Σ’ ολήμαυρα τ’ ομματόπα σ’
θα βάλω απόψ’ φωτίαν
Άμον ζινίχ̌ι͜α δα̤κρόπα
φωτάζ’νε ση σκοτίαν

Απέσ’ σα μαλλία σ’ πλέξον, ψ̌η μ’
έναν φωλέαν
Να κονεύ’ τ’ εμόν το καρδόπον
απέσ’, στερέα μ’
Έναν τραγωδίαν τη εγάπ’ς
να τραγωδώ σε
και ντο παλαλούμαι για τ’ εσέν
θα λέγω όντες τερώ σε

Σ’ ολήμαυρα τ’ ομματόπα σ’
θα βάλω απόψ’ φωτίαν
Άμον ζινίχ̌ι͜α δα̤κρόπα
φωτάζ’νε ση σκοτίαν
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
άνοιξον(προστ.) άνοιξε
απέσ’μέσα
βούραχούφτα vola=η παλάμη του χεριού ή το πέλμα του ποδιού
δα̤κρόπα(υποκορ.) δάκρυα
εγάπ’ςαγάπης
ελέπωβλέπω
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
ζινίχ̌ι͜αστολίδια ziynet/zīnet
καρδόπονκαρδούλα
κονεύ’εγκαθίσταται, φωλιάζει, προσγειώνεται (επί πτηνών) konmak
λύεταιλιώνει
ολήμαυραολόμαυρα
ομματόπαματάκια
όντεςόταν
παλαλούμαιτρελαίνομαι
’παρλάεψεν(επαρλάεψεν) έλαμψε, λαμποκόπησε parlamak
σκοτίανσκοτάδι
στερέαστήριγμα
τερώκοιτώ
τραγωδίαντραγούδι
τραγωδώτραγουδάω
τυλίζωτυλίγω
φωλέανφωλιά
φωτάζ’νεφωτίζουν, λάμπουν
χάμαιχάνομαι, μτφ. πεθαίνω
ψ̌ηψυχή
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
άνοιξον(προστ.) άνοιξε
απέσ’μέσα
βούραχούφτα vola=η παλάμη του χεριού ή το πέλμα του ποδιού
δα̤κρόπα(υποκορ.) δάκρυα
εγάπ’ςαγάπης
ελέπωβλέπω
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
ζινίχ̌ι͜αστολίδια ziynet/zīnet
καρδόπονκαρδούλα
κονεύ’εγκαθίσταται, φωλιάζει, προσγειώνεται (επί πτηνών) konmak
λύεταιλιώνει
ολήμαυραολόμαυρα
ομματόπαματάκια
όντεςόταν
παλαλούμαιτρελαίνομαι
’παρλάεψεν(επαρλάεψεν) έλαμψε, λαμποκόπησε parlamak
σκοτίανσκοτάδι
στερέαστήριγμα
τερώκοιτώ
τραγωδίαντραγούδι
τραγωδώτραγουδάω
τυλίζωτυλίγω
φωλέανφωλιά
φωτάζ’νεφωτίζουν, λάμπουν
χάμαιχάνομαι, μτφ. πεθαίνω
ψ̌ηψυχή
Τραγωδία τη εγάπ’ς

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost