Στιχουργοί: Ιωάννης Κοσμίδης
Συνθέτες: Χρήστος Π. Παπαδόπουλος
Η θωρέα μ’ λαλίαν να εβγάλ’ σα καρδι͜άς να εμπαίν’ Ν’ αρχινούμε την τραγωδίαν τη γης οι πονεμέν’ Σουμελά! Επέμ’ναν τα ραχ̌ία σ’ ορφανά Σουμελά! Ξενιτεμέντσα ατώρα Παναγιά Η θωρέα μ’ λαλίαν να εβγάλ’ σα καρδι͜άς να εμπαίν’ Ν’ αρχινούμε την τραγωδίαν τη γης οι πονεμέν’ Θάνατε! ’Κι θα νικάς με άλλο, θάνατε! Θάνατε! Η μανίτσα μ’ κουίζ’ με «αθάνατε» Η θωρέα μ’ λαλίαν να εβγάλ’ σα καρδι͜άς να εμπαίν’ Ν’ αρχινούμε την τραγωδίαν τη γης οι πονεμέν’ Άψιμον! Σον ουρανόν θα βάλω άψιμον Άψιμον! Να παίρ’νε τ’ άστρα όλια άψιμον Η θωρέα μ’ λαλίαν να εβγάλ’ σα καρδι͜άς να εμπαίν’ Ν’ αρχινούμε την τραγωδίαν τη γης οι πονεμέν’ Θάλασσα! Τη πατρίδας βαθέα θάλασσα Θάλασσα! Τα όνερα¹ μ’ για τ’ εσέν ’χάλασα Η θωρέα μ’ λαλίαν να εβγάλ’ σα καρδι͜άς να εμπαίν’ Ν’ αρχινούμε την τραγωδίαν τη γης οι πονεμέν’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ατώρα | τώρα | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| βαθέα | βαθιά | ||
| εβγάλ’ | βγάλει | ||
| εμπαίν’ | μπαίνει | ||
| επέμ’ναν | απόμειναν | ||
| θωρέα | θωριά, όψη | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουίζ’ | φωνάζω/ει, λαλώ/εί, καλώ/εί κπ ονομαστικά | ||
| λαλίαν | λαλιά, φωνή | ||
| όλια | όλα | ||
| όνερα | (ορθ. ονέρ’τα) όνειρα | ||
| παίρ’νε | παίρνουν | ||
| πονεμέν’ | πονεμένοι, βασανισμένοι | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| τραγωδίαν | τραγούδι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ατώρα | τώρα | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| βαθέα | βαθιά | ||
| εβγάλ’ | βγάλει | ||
| εμπαίν’ | μπαίνει | ||
| επέμ’ναν | απόμειναν | ||
| θωρέα | θωριά, όψη | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουίζ’ | φωνάζω/ει, λαλώ/εί, καλώ/εί κπ ονομαστικά | ||
| λαλίαν | λαλιά, φωνή | ||
| όλια | όλα | ||
| όνερα | (ορθ. ονέρ’τα) όνειρα | ||
| παίρ’νε | παίρνουν | ||
| πονεμέν’ | πονεμένοι, βασανισμένοι | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| τραγωδίαν | τραγούδι |
¹ Ορθ. χρήση του «ονέρ’τα» στην ποντιακή
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 