Ακριτοκλάδι͜α

Εγώ τη Σάντα ’κ’ είδα ’τεν
ούτε την Τραπεζούνταν
νέ παλληκάρι͜α Ακριτάντς
σον Πόντον να σκοτούνταν

Ακρίτας ’κ’ επολέμεσα
’κ’ εζώστα τα φυσ̌έκια
’κ’ εφέκα εκέσ’ σα μέρι͜α μου
όλια τ’ εμά τα εμέκια

Ντο έσυρανε τ’ εμετέρ’
θα λέγω σ’ ατο, μάνα μ’
Τ’ ημ’σά ας σον πάππο μ’ έκ’σα τα
τ’ ημ’σά ας σην καλομάνα μ’

Περήφανα ας αφτύνομε
καντήλας με τ’ ελάδι͜α
Εκείν’ έσανε Ακριτάντ’
κι εμείς τ’ ακριτοκλάδι͜α