Ση γούλαν ατ’ς ετάχεψα

Ασ’ ούλα̤ τα πετούμενα
ο ψύλλον έχ̌’ τη χάρην,
Πατεί φιλεί την έμορφον
απάν’  σο μαξιλάριν

Τ’ α͜ηλέ͜ηνες, πουλί μ’, τ’ α͜ηλέ͜ηνες;
Το μεντίλι μ’, τ’ α͜ηπαίρνες;
Οψέ αδά σην ώραν,
εσύ, πουλί μ’, τ’ α͜ηλέ͜ηνες;

Σον Αϊ-Λίαν αφκακέσ’
θερίζ’ τ’ εμόν τ’ αρνόπον,
Ντ’ έμορφα και νόστιμα
κρατεί το καγανόπον;

Ποπάδες και πνευματικοί
όλοι φορούν καμίσι͜α
Ση γούλαν ατ’ς ετάχεψα
σταυρόν με τα ζινίχ̌ι͜α