Εγώ εθάρρ’να η εγάπ’

Ας ση στομί’ σ’ το κατωθύρ’
θα σύρκουμαι κι εμπαίνω
Το ψ̌όπο σ’ θ’ αγκαλι͜άσκουμαι
και θα περιδι͜αβαίνω

Εγώ εθάρρ’να η εγάπ’
σ’ ανθρώπ’ς έν’ ευλοΐαν
Αν εξέρ’να τα βάσανα τ’ς,
’κ’ εγάπανα καμίαν!

Με τ’ ασημένιον τ’ ανοιγάρ’
θ’ ανοίγω την καρδία σ’
Θα παίρω όλια τα μυστικά σ’
κι ίλιαμ τ’ αδυναμίας

Εγώ εθάρρ’να η εγάπ’
σ’ ανθρώπ’ς έν’ ευλοΐαν
Αν εξέρ’να τα βάσανα τ’ς,
’κ’ εγάπανα καμίαν!

Επέρα εγώ ντ’ εθέλεσα,
’κι θέλω παραπάνω!
Την καρδι͜ά σ’ θα κλειδών’ ατο
και τ’ ανοιγάρ’ θα χάνω

Εγώ εθάρρ’να η εγάπ’
σ’ ανθρώπ’ς έν’ ευλοΐαν
Αν εξέρ’να τα βάσανα τ’ς,
’κ’ εγάπανα καμίαν!