Κράτ’, καρδία μ’, όσον επορείς

Κράτ’, καρδι͜ά μ’, όσον επορείς
τη σεβτάς τα πελιάδες
Ο χρόνον για τ’ εσέν γιατρός
λαρούνταν τα γεράδες
Ο χρόνον λένε έν’ γιατρός
και λαρών’ τα γεράδες

Αφορισμένον ποίημαν,
εκεί σον κόσμον ντό θα ’φτας,
πουλί μ’, τ’ εμόν το κρίμαν;

Ψεύτικα τα φιλέματα σ’,
ψεύτικον η εγάπη σ’
Χωρίς εμέναν έλεες
’κ’ έμπαινες σο κρεβάτι σ’

Αφορισμένον ποίημαν,
εκεί σον κόσμον ντό θα ’φτας,
πουλί μ’, τ’ εμόν το κρίμαν;

Όσον κι αν θέλτς ’κι θα ελέπ’ς
τα δακρόπα μ’ να τρέχ’νε
Άμον εκείνα τα λίβι͜α
ντ’ αστράφ’νε και ’κι βρέχ’νε

Αφορισμένον ποίημαν,
εκεί σον κόσμον ντό θα ’φτας,
πουλί μ’, τ’ εμόν το κρίμαν;

Κάποτε θ’ έρ’ται είνας καιρός
θα θέλτς και ’κι θα θέλω
Όλια -ν- αδά πλερούντανε,
εγώ ατό -ν- εξέρω

Αφορισμένον ποίημαν,
εκεί σον κόσμον ντό θα ’φτας,
πουλί μ’, τ’ εμόν το κρίμαν;

Ανάθεμα σε, ανόμοτον,
εσύ πώς ’κ’ έ͜εις το νου σ’ -ι!
Με το κιφάλ’/τσιμίδ’ ντο κουβαλείς
θ’ απομέντς ση κυρού σ’ -ι

Αφορισμένον ποίημαν,
εκεί σον κόσμον ντό θα ’φτας,
πουλί μ’, τ’ εμόν το κρίμαν;