Με το κερίν καλούμε

Έλα, έλα τσ̌ιτσ̌έκι μ’
εσύ είσαι το τέκι μ’
Κόκκινον τραντάφυλλον
πώς κοιμάσαι μαναχόν;

Τσ̌ιτσ̌έκι μ’, τσ̌ιτσ̌εκόπο μ’
έλα απέσ’ σ’ εγκαλιόπο μ’
Να λύουνταν τα χ̌ι͜όνι͜α,
να κελαηδούν τ’ αηδόνια

Ο ήλιον εκαμπάντσεν,
τ’ αρνόπο μ’ εφώταξεν
Εφόρεσεν, ενέλλαξεν,
σ’ εγκαλιόπο μ’ εκάτσεν

Χ̌ειμωγκόντς όντες έρ’ται
τα στυχαρι͜άτ’κα φέρ’τε
Ση μάνα μ’  χαπέρ’ δόστεν
τον κύρη μ’ στυχαρι͜άστεν

Με το κερίν καλούμε
ση χαράν απαντούμε
Σην εκκλησίαν πάμε
τ’ ατέτι͜α όλια ευτάμε
Σην εκκλησίαν πάμε
τα συνήθειας ευτάμε