.
.
Σον όρκο σ’ πώς επίστεψα;

Μάνας πόνον όντες ’κ’ έ͜εις

Μάνας πόνον όντες ’κ’ έ͜εις
fullscreen
Μάνας πόνον όντες ’κ’ έ͜εις
να γεννάς παιδίν και κλαις
Θα ζεις και θα υποφέρτς
την ζωήν πα άλλο ’κι θέλτς

Ντό παράπονον τρανόν
πάντα έ͜εις ας σον Θεόν
«Μάνα» ακούς και στέκ’ς τερείς
κι έρ’ται φαρμακούται η ψ̌η σ’

Πόσα ορώματα ευτάς
κάποτε εσύ να γεννάς;
Να τρανύντς α’ ση ζωήν
και να δί’ς ατο ευχ̌ήν

Ντό παράπονον τρανόν
πάντα έ͜εις ας σον Θεόν
«Μάνα» ακούς και στέκ’ς τερείς
κι έρ’ται φαρμακούται η ψ̌η σ’

Και τη χώρας τα μωρά
έ͜εις ατα άμον τ’ εσά
Αγκαλι͜άεις και παίρτς χαράν
μάναν είσαι εσύ πα

Ντό παράπονον τρανόν
πάντα έ͜εις ας σον Θεόν
«Μάνα» ακούς και στέκ’ς τερείς
κι έρ’ται φαρμακούται η ψ̌η σ’
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
α’(ατό) αυτό, το
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ας σοναπ’ τον ασό σον (από τον)
ατααυτά
δί’ςδίνεις
έ͜ειςέχεις
έρ’ταιέρχεται
εσάδικά σου/σας
ευτάςκάνεις, φτιάχνεις εὐθειάζω
θέλτςθέλεις
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
’κιδεν οὐκί<οὐχί
όντεςόταν
ορώματαόνειρα, οράματα
παπάλι, επίσης, ακόμα
παίρτςπαίρνεις
στέκ’ςστέκεσαι
τερείςκοιτάς
τρανύντςμεγαλώνεις, αναθρέφεις τρανόω-ῶ
υποφέρτςυποφέρεις
φαρμακούταιφαρμακώνεται
χώραςξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς
ψ̌ηψυχή
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
α’(ατό) αυτό, το
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ας σοναπ’ τον ασό σον (από τον)
ατααυτά
δί’ςδίνεις
έ͜ειςέχεις
έρ’ταιέρχεται
εσάδικά σου/σας
ευτάςκάνεις, φτιάχνεις εὐθειάζω
θέλτςθέλεις
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
’κιδεν οὐκί<οὐχί
όντεςόταν
ορώματαόνειρα, οράματα
παπάλι, επίσης, ακόμα
παίρτςπαίρνεις
στέκ’ςστέκεσαι
τερείςκοιτάς
τρανύντςμεγαλώνεις, αναθρέφεις τρανόω-ῶ
υποφέρτςυποφέρεις
φαρμακούταιφαρμακώνεται
χώραςξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς
ψ̌ηψυχή
Μάνας πόνον όντες ’κ’ έ͜εις

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost