Ξαν το χ̌έρ’ απλώνω

Έλα, πουλί μ’, έλα, γιαβρί μ’!
Έλα, μη ζεις σον πόνον!
Ατόσα έσυρα απ’ εσέν
και ξαν το χ̌έρ’ απλώνω

Έλα, πουλί μ’, μ’ εντρέπεσαι
έ͜εις σην καρδία μ’ τόπον
Και σην εγκάλι͜α μ’ χούλεμαν
έλα, τ’ εμόν αρνόπον

Έλα, πουλί μ’, έλα, γιαβρί μ’!
Έλα, μη ζεις σον πόνον!
Ατόσα έσυρα απ’ εσέν
και ξαν το χ̌έρ’ απλώνω

Εγώ, χολήν ξάι ’κι κρατώ
για τ’ εσέναν σο ψ̌όπο μ’
Τα λάθι͜α και τα κρίματα
είν’ για τ’ ανθρώπ’ς, πουλόπο μ’

Έλα, πουλί μ’, έλα, γιαβρί μ’!
Έλα, μη ζεις σον πόνον!
Ατόσα έσυρα απ’ εσέν
και ξαν το χ̌έρ’ απλώνω

Εγάπην π’ έχ̌’ σο καρδόπον
σ’χωρά και ’κι θυμάται
και σ’ όρωμαν ατ’ αναμέν’
όντες κείται κοιμάται

Έλα, πουλί μ’, έλα, γιαβρί μ’!
Έλα, μη ζεις σον πόνον!
Ατόσα έσυρα απ’ εσέν
και ξαν το χ̌έρ’ απλώνω