Στιχουργοί: Νάκος Ευσταθιάδης
Συνθέτες: Παναγιώτης Ασλανίδης
Ση Βέροιαν εχώρτσανε τον Κώστην με το μίαν Σην Σαλονίκην τσ’ έλεγεν τον Πάντσον αλλομίαν; Ο Χρύσανθον ’κ’ επέθανεν θα ζει με τη λαλία σ’ Άμον εκείνον και εσύ να λες μας τραγωδίας Τα τραγωδίας τα καλά, Κώστακη έναν - έναν με την καρδία σ’ λες ατα και με τη ψ̌η σ’ το αίμαν Ο Χρύσανθον ’κ’ επέθανεν ξαν ζει με τη λαλία σ’ Άμον εκείνον και εσύ να λες μας τραγωδίας Νερόν το αίμαν ’κ’ ίνεται κι οι ανθρώπ’ ’κι αλλάζ’νε Κι ο Πάντσον έν’ απ’ εκείνους ευτάνε όσα τάζ’νε Ο Χρύσανθον ’κ’ επέθανεν ξαν ζει με τη λαλία σ’ Άμον εκείνον και εσύ να λες μας τραγωδίας Εγώ το ποντιόπουλον τιδέν ’κι θέλω άλλο Ντο τραγωδείτε μετ’ εμέν καμίαν ’κι ανασπάλλω Με τοι αγγέλτς αρχάγγελος ο Χρύσανθον ευρέθεν και τ’ αηδονόπον το μικρόν σοι Πόντιους εφέκεν Ακούμε τον Χαράλαμπον, λέμε «εκείνος έρθεν»
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγγέλτς | αγγέλους | ||
| αηδονόπον | αηδονάκι | ||
| αλλάζ’νε | αλλάζουν | ||
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασπάλλω | ξεχνώ | ||
| ανθρώπ’ | άνθρωποι | ||
| ατα | αυτά | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέθανεν | πέθανε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| ευρέθεν | βρέθηκε | ||
| ευτάνε | κάνουν, φτιάχνουν | εὐθειάζω | |
| εφέκεν | άφησε | ||
| εχώρτσανε | χώρισαν, ξεχώρισαν | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| με το μίαν | μονομιάς | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| τάζ’νε | τάζουν | ||
| τιδέν | τίποτα | ||
| τοι | τους/τις | ||
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγγέλτς | αγγέλους | ||
| αηδονόπον | αηδονάκι | ||
| αλλάζ’νε | αλλάζουν | ||
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασπάλλω | ξεχνώ | ||
| ανθρώπ’ | άνθρωποι | ||
| ατα | αυτά | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέθανεν | πέθανε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| ευρέθεν | βρέθηκε | ||
| ευτάνε | κάνουν, φτιάχνουν | εὐθειάζω | |
| εφέκεν | άφησε | ||
| εχώρτσανε | χώρισαν, ξεχώρισαν | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| με το μίαν | μονομιάς | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| τάζ’νε | τάζουν | ||
| τιδέν | τίποτα | ||
| τοι | τους/τις | ||
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 