Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Γλεντώ εγώ και χ̌αίρουμαι με τ’ έμορφα νυφάδες Εμέν πολλά ζελεύ’νε με τη χώρας οι γιοσμάδες Και μα την Παναΐαν, λέγω την αληθείαν! «Τσ̌ακπούν» εξέγκαν τ’ όνεμα μ’ και σην Καλαμαρίαν Χαρεντερίζω την κεντή μ’ όσον ντο είμαι νέος Σα υστερνά τα χρονόπα μ’ εγώ θα είμαι γέρος Και μα την Παναΐαν, λέγω την αληθείαν! «Τσ̌ακπούν’» εξέγκαν τ’ όνεμα μ’ και σην Καλαμαρίαν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| γιοσμάδες | κομψοί, λεβέντες νέοι | yosma | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| εξέγκαν | έβγαλαν | ||
| ζελεύ’νε | ζηλεύουν | ||
| κεντή | (ον.) εαυτός, (γεν./αιτ.) εαυτό | kendi | |
| νυφάδες | νύφες | ||
| όνεμα | όνομα | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| τσ̌ακπούν | τσαχπίνη, σκερτσόζο, ερωτιάρη, καταφερτζή, (το) τσαχπίνικο, σκερτζόζικο, ερωτιάρικο, καταφερτζίδικο | çapkın | |
| υστερνά | κατοπινά, τελευταία | ||
| χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
| χαρεντερίζω | χαροποιώ, ψυχαγωγώ | ||
| χρονόπα | χρονάκια | ||
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| γιοσμάδες | κομψοί, λεβέντες νέοι | yosma | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| εξέγκαν | έβγαλαν | ||
| ζελεύ’νε | ζηλεύουν | ||
| κεντή | (ον.) εαυτός, (γεν./αιτ.) εαυτό | kendi | |
| νυφάδες | νύφες | ||
| όνεμα | όνομα | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| τσ̌ακπούν | τσαχπίνη, σκερτσόζο, ερωτιάρη, καταφερτζή, (το) τσαχπίνικο, σκερτζόζικο, ερωτιάρικο, καταφερτζίδικο | çapkın | |
| υστερνά | κατοπινά, τελευταία | ||
| χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
| χαρεντερίζω | χαροποιώ, ψυχαγωγώ | ||
| χρονόπα | χρονάκια | ||
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 