Στιχουργοί: Βασίλειος Παπαδόπουλος
Συνθέτες: Βασίλειος Παπαδόπουλος
Ένα κορίτσ’ σ’ όρωμάν ατ’ς αρ’ είδεν τον τσ̌όπανον Παρακαλεί τη μάναν ατ’ να ’φτάει ατέ έναν πάλον Τ’ άλλο το βράδυ προσκαλούν ατόνα σο τραπέζι Καλούν κι έναν κεμεντσ̌ετσ̌ή την κεμεντσ̌έ να παίζει Αρ’ εθέκαν και το τραπέζ’ λέγ’ν’ ατον «Έλα, φά’» -ι κι η κουτσ̌ίκα τερεί͜ ατον ατόν κρυφά - κρυφά -ι Τσ̌οπάνε μ’, ντό γιοσμάς είσαι; Νασάν που έ͜ει σε άντρα! Άφ’ς ατα κι έλα μετ’ εμέν τα πρόγατα σ’ ’κι χάν’νταν Κόρ’, πού θ’ αφήνω τα άκλερα; ’Κι ’ίνεται καμίαν Έλα κι εσύ και σ’ όνερο σ’ απάν’ καικά σ’ ορμία Εσύ έλα και σ’ όνερο σ’ απάν’ καικά σ’ ορμία Ευτάς το σ̌ελεκόπο σου σ’ εμέτερα θα πάμε Θα τρώγομε, θα πίνομε κι ήντι͜αν θέλουμε ευτάμε Χόπα! Σ’ έναν ποδάρ’ απάν’! Χοπ!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άκλερα | άκληρα, φτωχά, δυστυχή, ταλαίπωρα | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατα | αυτά | ||
| ατέ | αυτή | ||
| ατόνα | αυτόν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γιοσμάς | κομψός, λεβέντης νέος | yosma | |
| έ͜ει | έχει | ||
| εθέκαν | έθεσαν, τοποθέτησα, έβαλαν | ||
| εμέτερα | δικά μας | ἡμέτερος | |
| ευτάμε | κάνουμε, φτιάχνουμε | εὐθειάζω | |
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| ήντι͜αν | οτιδήποτε, ό,τι | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λέγ’ν’ | λένε | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| όνερο | όνειρο | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| πάλον | (ή πάλλον) χορός, χοροεσπερίδα | ballo<βαλλίζω (=κουνώ, χορεύω) | |
| πίνομε | πίνουμε | ||
| ποδάρ’ | πόδι | ||
| πρόγατα | πρόβατα | ||
| σ̌ελεκόπο | (υποκορ.) φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου | şelek<շալակ (shalag)=πλάτη, ράχη, μτφ. φορτίο + -όπον | |
| τρώγομε | τρώμε | ||
| φά’ | (προστ.) φάε | ||
| ’φτάει | (ευτάει) κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| χάν’νταν | χάνονται, διώχνονται | ||
| χόπα | χαρωπά, ζωηρά (επιφώνημα χορού) | hoppa (ονοματοποιητική λέξη «ήχος παιδιού που πηδά») |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άκλερα | άκληρα, φτωχά, δυστυχή, ταλαίπωρα | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατα | αυτά | ||
| ατέ | αυτή | ||
| ατόνα | αυτόν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γιοσμάς | κομψός, λεβέντης νέος | yosma | |
| έ͜ει | έχει | ||
| εθέκαν | έθεσαν, τοποθέτησα, έβαλαν | ||
| εμέτερα | δικά μας | ἡμέτερος | |
| ευτάμε | κάνουμε, φτιάχνουμε | εὐθειάζω | |
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| ήντι͜αν | οτιδήποτε, ό,τι | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λέγ’ν’ | λένε | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| όνερο | όνειρο | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| πάλον | (ή πάλλον) χορός, χοροεσπερίδα | ballo<βαλλίζω (=κουνώ, χορεύω) | |
| πίνομε | πίνουμε | ||
| ποδάρ’ | πόδι | ||
| πρόγατα | πρόβατα | ||
| σ̌ελεκόπο | (υποκορ.) φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου | şelek<շալակ (shalag)=πλάτη, ράχη, μτφ. φορτίο + -όπον | |
| τρώγομε | τρώμε | ||
| φά’ | (προστ.) φάε | ||
| ’φτάει | (ευτάει) κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| χάν’νταν | χάνονται, διώχνονται | ||
| χόπα | χαρωπά, ζωηρά (επιφώνημα χορού) | hoppa (ονοματοποιητική λέξη «ήχος παιδιού που πηδά») |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 