Ντό θα ’φτάμε τα παράδας

¹ Στους μήνες που ακολουθούν τα Δεκεμβριανά, γυναίκες της Αθήνας συνάπτουν ερωτικές σχέσεις με Άγγλους στρατιωτικούς. Επαναλαμβάνεται δηλαδή μια κατάσταση που είχε πάρει σάρκα και οστά στα χρόνια της φασιστικής Κατοχής με τους Άγγλους ένστολους αυτή τη φορά να παίρνουν τη θέση των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών. Την περίοδο της Κατοχής υπήρξαν περιπτώσεις που γυναίκες που σχετίζονταν με τους κατακτητές διαπομπεύτηκαν δημόσια με στιγματισμό, συνδυασμένο με – ατιμωτικό – κούρεμα.

Το τραγούδι  «Γιούπι γιάγια» ή αλλιώς «Τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά» άρχισε να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα εκείνη την εποχή. Οι ειρωνικοί και σαρκαστικοί στίχοι ντυμένοι με «τη μουσική κάποιου εύθυμου αγγλικού τραγουδιού» θέλουν να σατιρίσουν «τις αγγλόφιλες γυναίκες με τα ίδια τα αγγλικά μέσα έκφρασης»:

Οι γυναίκες που ’χαν πρώτα Γερμανούς
τώρα έχουν Εγγλεζάκια
με κοντά παντελονάκια,
κι από πίσω ένα σύνταγμα Ινδούς.

Γιούπι – γιάγια, γιούπι, γιούπι – για,
γιούπι – γιάγια, γιούπι, γιούπι – για,
γιούπι – γιάγια, γιούπι, γιούπι – για – για
γιούπι – γιάγια, γιούπι, γιούπι – για.

Πού τα βρήκες, βρε γυναίκα, τα παιδιά;
Το ’να μου φωνάζει «γιες!»,
τ’ άλλο μου φωνάζει «για!»,
και το τρίτο «σι, σι, σι, καλέ μπαμπά!»

Το ’να είναι του Εγγλεζαρά,
τ’ άλλο είναι του Γερμαναρά,
και το τρίτο είναι το δικό μας,
γ… το κέρατό μας, γιούπι, γιούπι – για!»