Και με τα τραγωδίας ι-μ’

Και με τα τραγωδίας ι-μ’
και με το κεμεντζ̌όπο μ’
εκόμπωσα κι εφίλεσα
έναν έμορφον κορτσόπον

Τη κεμεντζ̌ές ι-μ’ το τοξάρ’
πάει κι έρ’ται -ν- ερωτά σε
«τα νύχτας τη χ̌ειμωγκονί’
μονάχον πώς κοιμάσαι;»

Τ’ έναν το χέρι μ’ σο τοξάρ’
και τ’ άλλο απάν’ ση λύραν
Τ’ έναν τ’ ομμάτι μ’ σο ρακίν
και τ’ άλλο σην Σωτήρα μ’