Τα άταιρα τα πουλόπα

Ο ουρανόν λίβι͜α είχ̌εν
αστράφτει και βροντάει [γιαρ]
Εγώ τ’ αρνί μ’ ενούνιζα,
πού έν’ και ντο ευτάει [γιαρ]

Τα άταιρα τα πουλόπα
πολλά καιρόν ’κι πάνε [γιαρ]
Οι χωρισμέν’ ας σον καημόν
αλήγορα αποθάν’νε [γιαρ]

Σα στράτας ερρούξα, πουλί μ’
και τα δα̤κρόπα μ’ ’κχ̌ύγουν [γιαρ]
Συντάραγα με την βρεχ̌ήν
σα χώματα κυλίγουν [γιαρ]

Τα άταιρα τα πουλόπα
πολλά καιρόν ’κι πάνε [γιαρ]
Οι χωρισμέν’ ας σον καημόν
αλήγορα αποθάν’νε [γιαρ]

Αρνόπο μ’, πού ευρίεσαι;
Γιάμ’ οξ̌ουκέσ’ κοιμάσαι; [γιαρ]
Έναν ας σα καλά μ’ θυμέθ’,
σ’ οσπίτι σ’ κλώστ’, μη χάσαι [γιαρ]

Τα άταιρα τα πουλόπα
πολλά καιρόν ’κι πάνε [γιαρ]
Οι χωρισμέν’ ας σον καημόν
αλήγορα αποθάν’νε [γιαρ]