Καρδία μ’, αγιάτρευτον

Όλα τα πέτρας, ε! αρνί μ’,
εξέρω ’κι σκοτών’νε
Τ’ εσά τα λόγια όλα, ψ̌η μ’,
γιατί να φαρμακών’νε;

Ντό να ευτάγω, ε! Θεέ μ’,
αούτο την καρδία μ’;
Θα παίρω ξεριζών’ ατο
και σύρ’ α’ σα θερία

Ντο είχα την εγάπ’ εγώ
κρυμμένον σην καρδίαν
Εχπάραξες α’ κι έφυεν
άμον πουλίν σ’ ορμία

Ντό να ευτάγω, ε! Θεέ μ’,
αούτο την καρδία μ’;
Θα παίρω ξεριζών’ ατο
και σύρ’ α’ σα θερία

Καρδία μ’, αγιαράευτον,
αμπάρ’ ευκαιρωμένον
Καλλίον άλλο να μη ζεις
τερτλίν και ματωμένον

Ντό να ευτάγω, ε! Θεέ μ’,
αούτο την καρδία μ’;
Θα παίρω ξεριζών’ ατο
και σύρ’ α’ σα θερία