Τ’ ομμάτι͜α σ’ άμον τ’ εμά

Τ’ ομμάτι͜α σ’ άμον τ’ εμά
τσ̌αρτιλίζ’νε όθεν τερούν
[Ωφ! Ωφ! Ωφ!]
Μαθεμένα ’κ’ είν’, πουλί μ’,
τα δα̤κρόπα να κρατούν
[Ωφ! Ωφ! Ωφ!]

Ξάι μη τυρα̤ννίεσαι,
του ματί’ μ’ είσαι το φως
[Ωφ! Ωφ! Ωφ!]
Άλλο μ’ ερωτάς ατο
τ’ αγαπώ σε, ρίζα μ’, πώς
[Ωφ! Ωφ! Ωφ!]

Όρκον δίγω για τ’ εσέν,
τρανόν έν’ το χατίρι σ’
[Ωφ! Ωφ! Ωφ!]
Πουλί μ’, να χαρεντερί͜εις
τη μάνα σ’ και τον κύρη σ’
[Ωφ! Ωφ! Ωφ!]

Του ματί’ μ’ είσαι το φως
αγαπώ σε, ρίζα μ’, πώς