Τα τερτόπα μ’ είναι πολλά

Τα τερτόπα μ’ είναι πολλά,
τα πόνια μ’ άλλ’ ατόσα
’Κι ταγιανίζ’ το καρδόπο μ’
να λέει ατα η γλώσσα

Πάντα μονάχος και κανείς
’κ’ ευρέθεν για τ’ εμέναν
Εσύρ’να ατόσα βάσανα
ση ράχ̌ι͜α μ’ φορτωμένα

Δύναμην δος με εσύ, Θεέ μ’,
χαράν δος σο καρδόπο μ’
Εγώ πολλά επόνεσα,
μη γονατί͜εις το ψ̌όπο μ’