Τα μαλλόπα σ’ πεντάπλεχτα

Ο ήλιον παίρ’ σον πρόσωπο σ’
[ν’ αηλί εμέν!]
κι ο φέγγον σην καρδία σ’,
[έλα -ν-, έλα/πάτ’ και δέβα]
Φυσά αέραν και χαλάν’
[ν’ αηλί εμέν!]
τ’ έμορφα τα μαλλία σ’
[έλα -ν-, έλα/πάτ’ και δέβα]
 
Τα μαλλόπα σ’ πεντάπλεχτα,
[ν’ αηλί εμέν!]
κοπανίζ’νε τ’ ωμία σ’
[έλα -ν-, έλα/πάτ’ και δέβα]
Να έμ’νε μικρόν σκουλαρίκ’
[ν’ αηλί εμέν!]
κι αρ’ εμπαίνα σ’ ωτία σ’
[έλα -ν-, έλα/πάτ’ και δέβα]
 
Γουρπάν’ σ’ εσέν’ να ’ίνουμαι,
[ν’ αηλί εμέν!]
μελαχρινή κοπέλα!
[έλα -ν-, έλα/πάτ’ και δέβα]
Σ’ ωτί σ’ να έμ’νε σκουλαρίκ’,
[ν’ αηλί εμέν!]
σα μαλλόπα σ’ κορδέλα
[έλα -ν-, έλα/πάτ’ και δέβα]