Εξέβα απάν’ και σον παρχάρ’

Εξέβα απάν’ και σον παρχάρ’,
τραγωδώ και σ̌υρίζω
Η νουσ̌αλού μ’ αν ’κ’ έν’ εκεί
κλώσκουμαι οπίσ’ γυρίζω
 
Η νουσ̌αλού μ’ εμέντσε με
«Αν ’κ’ έρχεσαι θ’ αντρίζω»
Άλλο καλλίον για τ’ εμέν,
εγώ πα γυναικίζω
 
Σα παρχάρι͜α μη λάσ̌κεσαι,
πουλί μ’, χωρίς εμένα
Ασ’ όλια τα νερά μη πίντς,
κάποιον έχ̌’ εβδέλλαν
 
Ραχ̌ία, ντό σ̌υρίζετε;
Ορμάνια, ντό βοάτε;
Θα έρ’ται το μικρόν τ’ αρνί μ’
και -ν- απ’ εσάς φοάται