Παρχάρτς όντες χ̌ι͜ονίεται
Στιχουργοί: Ελένη Σιαμίδου | Παραδοσιακό | Χαράλαμπος Καβακίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό

Στιχουργοί: Ελένη Σιαμίδου | Παραδοσιακό | Χαράλαμπος Καβακίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Παρχάρτς όντες χ̌ι͜ονίεται ματούται το καρδόπο μ’ Κι εγώ πού κέσ’ θα λάσκουμαι με το μικρόν τ’ αρνόπο μ’; Χαμέλυνον, ανέφορε, και ’κ’ επορώ να πάω Ετσ̌άλωσαν τα γόνατα μ’, ’κι ξέρω ντο να ευτάω Ήλιος εβγαίν’ όντες γελάς κι όντες κλαις βασιλεύει κι όντες τερείς αφκά καικά δεισών’ και σκοτεινεύει
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| αφκά | κάτω | ||
| δεισών’ | καλύπτεται από ομίχλη | δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά | |
| εβγαίν’ | βγαίνει | ||
| επορώ | μπορώ | ||
| ετσ̌άλωσαν | σάπισαν | ||
| ευτάω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| ματούται | ματώνει | ||
| όντες | όταν | ||
| παρχάρτς | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| τερείς | κοιτάς | ||
| χ̌ι͜ονίεται | χιονίζεται | ||
| χαμέλυνον | χαμήλωσε |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| αφκά | κάτω | ||
| δεισών’ | καλύπτεται από ομίχλη | δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά | |
| εβγαίν’ | βγαίνει | ||
| επορώ | μπορώ | ||
| ετσ̌άλωσαν | σάπισαν | ||
| ευτάω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| ματούται | ματώνει | ||
| όντες | όταν | ||
| παρχάρτς | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| τερείς | κοιτάς | ||
| χ̌ι͜ονίεται | χιονίζεται | ||
| χαμέλυνον | χαμήλωσε |

