Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό | Σταύρος Πετρίδης
Τρία είναι τα κακά και σ’ αβούτο τον κόσμον Η ινιάταινα η καρή, το νερόν και τ’ άψιμον [τ’ άψιμον και το νερόν] Ατέ πάντα κουβαλεί μετ’ ατέν εφτά δι͜αβόλτς (Και) ’ίνεται τ’ ατεινές και κοροϊδεύ’ μας όλτς Ο Θεόν ντ’ έπλασεν ατ’ς ’κλώστεν (κι) εφοέθεν ατ’ς Γυναίκα που ινιανεύ’ τα υστερνά θα πουσ̌μανεύ’ Γεια σου, Σταύρη, με την κεμεντζ̌έ σ’!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αβούτο | αυτό | ||
| ατέ | αυτή | ||
| ατεινές | αυτηνής | ||
| ατέν | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| δι͜αβόλτς | διαβόλους | ||
| εφοέθεν | φοβήθηκε | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ινιανεύ’ | πιστεύω/ει, εμπιστεύομαι/εται | inanmak | |
| ινιάταινα | πεισματάρα, ξεροκέφαλη | inat/ʿinād | |
| καρή | γυναίκα, σύζυγος | karı | |
| κεμεντζ̌έ | λύρα | kemençe/kemānçe | |
| ’κλώστεν | (εκλώστεν) γύρισε, έστρεψε, επέστρεψε | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όλτς | όλους | ||
| πουσ̌μανεύ’ | μετανιώνει | pişman olmak<paşmān | |
| υστερνά | κατοπινά, τελευταία |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αβούτο | αυτό | ||
| ατέ | αυτή | ||
| ατεινές | αυτηνής | ||
| ατέν | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| δι͜αβόλτς | διαβόλους | ||
| εφοέθεν | φοβήθηκε | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ινιανεύ’ | πιστεύω/ει, εμπιστεύομαι/εται | inanmak | |
| ινιάταινα | πεισματάρα, ξεροκέφαλη | inat/ʿinād | |
| καρή | γυναίκα, σύζυγος | karı | |
| κεμεντζ̌έ | λύρα | kemençe/kemānçe | |
| ’κλώστεν | (εκλώστεν) γύρισε, έστρεψε, επέστρεψε | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όλτς | όλους | ||
| πουσ̌μανεύ’ | μετανιώνει | pişman olmak<paşmān | |
| υστερνά | κατοπινά, τελευταία |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 