Στιχουργοί: Χρήστος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Να έλεπαν τ’ ομματόπα μ’ και νά ’κουαν τ’ ωτία μ’ Σα ποία στράτας πορπατείς σα ποίον γειτονίαν Τ’ άστρα τερώ σον ουρανόν και λέω «ατσ̌ά που είσαι;» Να στείλω σε το νούνιγμα μ’ να έρ’ται εκέσ’ ευρήκ’ σε Λέγ’ ατα το παράπονο μ’ κι ατά πα αναστενάζ’νε Να καλατσ̌εύ’νε ’κ’ επορούν κι απάν’ ι-μ’ κέσ’ φωτάζ’νε
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αναστενάζ’νε | αναστενάζουν | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ατά | αυτά | ||
| ατα | αυτά | ||
| ατσ̌ά | άραγε | acep/ʿaceb | |
| εκέσ’ | εκεί | ||
| έλεπαν | έβλεπαν | ||
| επορούν | μπορούν | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| ευρήκ’ | βρίσκω/ει | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καλατσ̌εύ’νε | ομιλούν, συνομιλούν, συζητούν | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κουαν | (έκουαν) άκουγαν | ||
| νούνιγμα | σκέψη | ||
| ομματόπα | ματάκια | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πορπατείς | περπατάς | ||
| στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| φωτάζ’νε | φωτίζουν, λάμπουν | ||
| ωτία | αυτιά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αναστενάζ’νε | αναστενάζουν | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ατά | αυτά | ||
| ατα | αυτά | ||
| ατσ̌ά | άραγε | acep/ʿaceb | |
| εκέσ’ | εκεί | ||
| έλεπαν | έβλεπαν | ||
| επορούν | μπορούν | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| ευρήκ’ | βρίσκω/ει | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καλατσ̌εύ’νε | ομιλούν, συνομιλούν, συζητούν | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κουαν | (έκουαν) άκουγαν | ||
| νούνιγμα | σκέψη | ||
| ομματόπα | ματάκια | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πορπατείς | περπατάς | ||
| στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| φωτάζ’νε | φωτίζουν, λάμπουν | ||
| ωτία | αυτιά |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 