Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης
Θα τραγωδώ μερακλία, θα κλαίνε οι νυφάδες Θα κρύφκουν και τερούνε με απ’ οπίσ’ ’ς σ’ αραμπάδες Αΐκα κάλλια έμορφα άλλο πουδέν ’κι ’ίν’νταν Ομοιάζ’νε τριαντάφυλλα Μαρτί’ κι Απρίλ’ ντο ’ίν’νταν Απάν’ σ’ αλών’ εκάθουμ’νε κι αρ’ έπαιζα τα λίντζ̌ι͜α Έρχουσαν κι εμέν ’φίλ’νανε νυφάδι͜α και κορίτσ̌ι͜α Πετούμενον θα ’ίνουμαι, σον ουρανόν θα εβγαίνω Στρώσον το κρεβατόπο σου, θα κατηβαίνω μένω Απ’ αδά ους τ’ εσέτερα πορτόπα είναι δέκα Την ὼρα και τ’ εγκόλπιο μ’ σ’ εσέτερα -ν- εφέκα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αΐκα | τέτοια/ες | ||
| αλών’ | αλώνι | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| εγκόλπιο | φυλαχτό που κρεμιέται στο λαιμό και φτάνει περίπου στο μέσο του στήθους | ||
| εκάθουμ’νε | καθόμουν | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| έρχουσαν | έρχονταν | ||
| εσέτερα | δικά σου/σας | ||
| εφέκα | άφησα | ||
| ’ίν’νταν | γίνονται | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| κάλλια | κάλλη | ||
| κατηβαίνω | κατεβαίνω | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρεβατόπο | κρεβατάκι | ||
| κρύφκουν | κρύβονται | ||
| λίντζ̌ι͜α | κνήμη ανθρώπου, ωλένη, κόκκαλο, παιδικό παιχνίδι της εποχής | ||
| Μαρτί’ | Μαρτιού, κατά την περίοδο του Μάρτη | ||
| μερακλία | με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο | meraklı/merāḳ | |
| νυφάδες | νύφες | ||
| νυφάδι͜α | νύφες | ||
| ομοιάζ’νε | μοιάζουν | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| ους | ως, μέχρι | ||
| πορτόπα | πορτούλες | porta | |
| πουδέν | πουθενά | ||
| ’ς | (ας) από | ||
| στρώσον | (προστ.) στρώσε | ||
| τερούνε | κοιτούν | ||
| τραγωδώ | τραγουδάω | ||
| ’φίλ’νανε | (εφίλ’νανε) φιλούσαν | ||
| ὼρα | ρολόι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αΐκα | τέτοια/ες | ||
| αλών’ | αλώνι | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| εγκόλπιο | φυλαχτό που κρεμιέται στο λαιμό και φτάνει περίπου στο μέσο του στήθους | ||
| εκάθουμ’νε | καθόμουν | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| έρχουσαν | έρχονταν | ||
| εσέτερα | δικά σου/σας | ||
| εφέκα | άφησα | ||
| ’ίν’νταν | γίνονται | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| κάλλια | κάλλη | ||
| κατηβαίνω | κατεβαίνω | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρεβατόπο | κρεβατάκι | ||
| κρύφκουν | κρύβονται | ||
| λίντζ̌ι͜α | κνήμη ανθρώπου, ωλένη, κόκκαλο, παιδικό παιχνίδι της εποχής | ||
| Μαρτί’ | Μαρτιού, κατά την περίοδο του Μάρτη | ||
| μερακλία | με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο | meraklı/merāḳ | |
| νυφάδες | νύφες | ||
| νυφάδι͜α | νύφες | ||
| ομοιάζ’νε | μοιάζουν | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| ους | ως, μέχρι | ||
| πορτόπα | πορτούλες | porta | |
| πουδέν | πουθενά | ||
| ’ς | (ας) από | ||
| στρώσον | (προστ.) στρώσε | ||
| τερούνε | κοιτούν | ||
| τραγωδώ | τραγουδάω | ||
| ’φίλ’νανε | (εφίλ’νανε) φιλούσαν | ||
| ὼρα | ρολόι |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 