Τραντάφυλλον, πεντάφυλλον

Τραντάφυλλον, πεντάφυλλον,
τρυγώ την ευωδία σ’
και για τ’ εσέν, τρυγονόπο μ’,
εβγάλλω τραγωδίας

Τρυγόνα, τρυγονίτσα μου,
πέντε χρονών εγάπη!
Που κείται σ’ εγκαλιόπο σου
ντο θα ’φτάει το κρεβάτι;

Τ’ ορμάνι͜α και τ’ ορμόχ̌ειλα,
όλια είν’ κρυφτερίτσας
Εγάπ’ τ’ εμόν τσ̌εχέλαινα,
σωρεύ’ τα μασουρίτσας¹

Πουλόπο μ’ είσαι -ν- έμορφον,
πας̌ κ’ είσαι χρυσωμέντσα
Τα λογόπα σ’ είν’ έμορφα,
εσύ μελιτωμέντσα