Χάρε, έπαρ’

Έκιτι πατρίδα μ’! Άγια τόπι͜α!

Ντο είδανε τ’ ομματόπα μου
όλια αναστορώ και κλαίγω
Είδαν τη γενοκτονίαν
τον ξεριζωμόν, μανίτσα μ’
[όι! όι! τον ξεριζωμόν]

Χάρε, έπαρ’, Χάρε έπαρ’
ψ̌ήα όσα θέλτς
Θέλετεν απάν’ σον κόσμον
πόντιους αγγέλτς

Το παράπονο μ’ τρανόν έν’
γιατρικόν ’κι παίρ’, μανίτσα μ’
Πώς εχάθανε κι επήγαν
τσ̌άπαν τ’ εμετέρ’, μανίτσα μ’;
[όι! όι! τσ̌άπαν τ’ εμετέρ’]

Χάρε, έπαρ’, έπαρ’, Χάρε,
όσα θέλτς εσύ
Πού θα ευρήκ’ς αθώα ψ̌ήα
αδ’ απάν’ ση γην;

Ό,τι έζησα ατότε
κανείς να μη ζει, μανίτσα μ’
κι άλλος να μη χάν’ πατρίδαν
αδ’ απάν’ ση γην, μανίτσα μ’
[όι! όι! αδ’ απάν’ ση γην]

Χάρε, έπαρ’, Χάρε έπαρ’
ψ̌ήα όσα θέλτς
Θέλετεν εκεί σον κόσμον
πόντιους αγγέλτς

Χάρε, έπαρ’, Χάρε έπαρ’
ψ̌ήα όσα θέλτς
Θέλετεν εκεί σον κόσμον
πόντιους αγγέλτς