Τη νύχτας το πουλίν

Εγώ τη νύχτας το πουλίν
κι ας ση σεβτάν ντωγμένον
[γιαβρί μ’, πουλί μ’ / γιαρ]
Ας σα πυκνοτερέματα σ’
η καρδά̤ μ’ ματωμένον
[γιαβρί μ’, πουλί μ’ / γιαρ]

Η τραγωδία μ’ έν’ βαρύν
και παραπονεμένον
[γιαβρί μ’, πουλί μ’ / γιαρ]
Με μαύρα δά̤κρα̤ για τ’ εσέν,
πουλόπο μ’, έν’ γραμμένον
[γιαβρί μ’, πουλί μ’ / γιαρ]

Πολλά ομμάτα̤ εκλαίντσα εγώ
και με την τραγωδία μ’
[γιαβρί μ’, πουλί μ’ / γιαρ]
Τ’ εσόν η καρδά̤ σίδερον,
πώς ’κι πονεί καμίαν;
[γιαβρί μ’, πουλί μ’ / γιαρ]

Νύχτας πουλίν είμαι -ν- εγώ,
τερτλίν και πονεμένον
[γιαβρί μ’, πουλί μ’ / γιαρ]
Για τ’ όλτς καλόν παιδίν είμαι
και για τ’ εσέν ο ξένον
[γιαβρί μ’, πουλί μ’ / γιαρ]