Για το χατίρι σ’

Έρθα αφκά σο παραθύρι σ’
και την κεμεντζ̌έ μ’ κρατώ
Για τ’ εσέν, για το χατίρι σ’,
εγώ απόψ’ θα τραγωδώ

Εδελι͜άγανε και τ’ άστρα
και κρατούνε με θυμόν
Π’ έντονε η νύχτα ημέραν
ας σην εγάπην τ’ εμόν

Θεέ μ’, ας ’φτάει με χάρ’ ο φέγγον
και οσήμερον μ’ εβγαίν’
Ψ̌η μ’, απέσ’ ας σην καρδία μ’
θα τραγωδώ για τ’ εσέν

Μετ’ εμέναν τραγωδέστεν
ούλ ας σην εγάπ’ καμέν’
Και έναν χορόν χορέψτεν
μετ’ εμέν οι πονεμέν’